سبك بین الملل

سبك بین الملل (International Style)

تا آغاز دهه 1930 در اروپا ، ایالات متحده و روسیه از دوره های نادر در تاریخ معماری بود که درآن قالبهای جدیدی آفریده می شد که این قالبها ایده های جدیدی را تجسم  می بخشیدند.

این حرکت بیانگر نگرشهای بحث انگیز واحساسات تخیلی و دارای ویژگی ساختمانی منفرد بود و هنوز محصول هنرمندانی با سبکهای شخصی و دل مشغولیهای خصوصی محسوب می شد.به نظر می رسید سبکهای گذشته واژگون وپایه جدید ومشترکی برای ابتکار فردی ارائه گردیده است که سبک بین الملل نامیده می شد.

چیزی فراتر از یک سبک وتحول در فن ساخت وساز بود. دراین سبک ساختمانهایی با کاربری ، اندازه ، مصالح ومضمون متفاوت دیده می شد.

ویژگیهای مشترک ساختمانها در این سبک :

1-پنجره های نواری

2-بامهای تخت

3-شبکه های تکیه گاهها

4-تیرهای قائم

5- تیرهای افقی طره دار

6-نرده های فلزی

7-تیغه های خمیده

که به طور مسلم بر مصالح ساختمانی عصر ماشین یعنی بتن ،فولادو شیشه متکی بودند.

خصوصیات عمومی ساختمانهادرسبک بین الملل:

حجمهای شناور مستطیل شکل ساده که از طریق بازشوهای موجدار برش یافته یا قالب بندی شده یا با تأکید کردن بر سطوح شناور و فضاهای متداخل تعین کرد.

تصور بی وزنی یکی از ویژگیهای اصلی سبک بین الملل تلقی  می شد حجمهای شناور و نگاره های بی وزنی در سبک بین المللی به لایه بندی افقی فضا مربوط می شد. مهمترین معماران این سبك  لوكوربوزیه ، والتر گروپیوس ، میس وندروه  بودند . البته طراحی هایی برای مجمع عمومی سازمان ملل در ژنو هم از لوكوربوزیه و هانس مایر به جای مانده است.

معماران این سبک و بناهای طراحی شده در این سبک توسط ایشان:

1) لوكوربوزیه بزرگ : بنای كوك ، سالن ویلای اشتاین در گارشه ، ویلای ساوا

2) والتر گروپیوس  : باهاس در دساو

3) آلدو روسی : سالن باشگاه کارگران گلسف در مسکو

4) هانس شارون : خانه ای در شهرک ویزن هاف دراشتوتگارت

5) ژوهانس برینکمان ،لیندر فن درفلوگت، مارت استام، کارخانه فن نل نزدیک روتردام

6) اریک مندلسون : فروشگاه شوکن درچمنیتز

7) هاوو ولسکازه  :آسمانخراش پی.اس.اف.اس  در فیلادلفیا

8) ریچارد باک مینستر فولر :  خانه دیماکسیون

9) میس وندروه : غرفه بارسلون

ساده سازیهای سبک بین الملل ، توانایی آمیختن  تصویر پردازیهای گرایشهای معاصر را ، با

یادبود ماندگارترین ارزشهای معماری داشت.

منبع :

معماری مدرن از 1900 ،  نوشته : ویلیام جی . آر . كرتیس ، ترجمه : مرتضی گودرزی