ساباط
جزء اول آن سا به معنای آسایش و جزء دومش پسوند بات نمودار ساختمان و بنا و آبادی و عمارت است و در آخر بسیاری از واژه ها چون رباط و كاربات و خرابات و جز اینها آمده و روی هم رفته به جای آسایشگاه و استراحتگاه امروز بكار می رفته است.
ساباط به كلیه بناهاییكه به منظور آسودن بپا می شده ، چه در شهر و چه در بیرون از آن اطلاق می شده ، در شهرستانهای جنوبی ایران هنوز هم این واژه درست در جای خود به كار می رود.
در تاریخ یزد تالیف جعفری در چند جا آمده است كه فلان امیر یا فلان خواجه در كنار خانقاه یا مسجد خود چند ساباط ساخت ولی امروز ساباط را بطور اخص برای بنای سرپوشیده كوچكی بكار می برند كه بر روی جاده های بیرون شهر و یا كنار آنها ساخته شده و منحصر است به چند تختگاه و یك آب انبار و گاهی یك یا دو اطاق كوچك كه تنها می توان به منظور رفع خستگی و اندكی آسودن پس از پیمودن راه خسته كننده ، آنرا مورد استفاده قرار داد.
منبع : آشنایی با معماری اسلامی ، تالیف استاد محمد كریم پیرنیا