ترس باعث میشود تا بسیاری از مردم به رویاهایشان نرسند.>>>> مارک فیشر

درمیان عوامل جلوگیری کننده از موفقیت معمولا ترس رو مهمترین عامل معرفی میکنند. یکی از این ترسها شاید ترس از حرف اطرافیان در صورت عدم موفقیت باشه.

امیدوارم که قدرت بی توجهی به این حرفهارو توی هممون بوجود بیاد.

برنامه ریزی نکردن یعنی برنامه ریزی کردن برای شکست. بدترین برنامه بهتر از نداشتن برنامه است.

هر انچه که با اطمینان انتظار وقوعش را دارید حتما اتفاق می افتد.

از انجایی که هیچ محدودیتی برای بهتر فکر کردن وجود ندارد پس هیچ محدودیت واقعی برای بهبودهایی که میتوانید در زندگی ایجاد کنید وجود نخواهد داشت و این موضوع به خودتان بستگی دارد.

ایجاد امادگی لازم پیش زمینه هر عملکرد موثری است.

ابراهام لینکلن:

"من درس میخوانم و خود را اماده میکنم تا روزی شانس به من رو اورد"

"میلتون اریکسون" که مبتکر روش درمانی جدیدی است و بر هزاران پزشک در ایالات متحده تاثیر گذاشته است وقتی دوازده ساله بود، دچار فلج اطفال شد. ده ماه بعد، شنید که پزشکی به پدر و مادرش گفت: پسرتان شب را تا صبح دوام نمی آورد.

اریکسون صدای گریه مادرش را شنید. فکر کرد: که اگر شب را دوام بیاورم، مادرم این طور زجر نکشد.

و تصمیم گرفت تا سپده دم روز بعد نخوابد. وقتی خورشید بالا آمد. به طرف مادرش فریاد زد آهای، من هنوز زنده ام!

چنان شادی عظیمی در خانه درگرفت که تصمیم گرفت همیشه تمام تلاش اش را بکند که یک شب دیگر درد و رنج خانواده اش را عقب بیندازد.

اریکسون در سال 1990، در 75 سالگی درگذشت، و از خود چندین کتاب مهم درباره ظرفیت عظیم انسان برای غلبه بر محدودیت هایش، به جای گذاشت.

گیرم که باخته ام!!!! اما کسی جرآت ندارد به من دست بزند یا از صفحه ی بازی بیرونم بیندازد.شوخی نیست من شاه شطرنجم !!!!

تخریب میکنم، انچه را که نمیتوانم باب میلم بسازم .....

ارزو طلب نمیکنم، ارزو میسازم، لزومی ندارد من همانی باشم که تو فکر میکنی ... من همانیم که حتی فکرش را هم نمیتوانی بکنی .....

لبخند میزنم ... واو فکر میکند بازی را برده وهرگز نمیفهمد با هرکسی رقابت نمیکنم ...

گيرم که در باورتان به خاک نشسته ام!

و ساقه هاي جوانم از ضربه هاي تبرهاي‌تان زخم‌دار است

با ريشه چه مي‌کنيد؟

گيرم که بر سر اين باغ بنشسته در کمين پرنده‌ايد

پرواز را علامت ممنوع ميزنيد

با جوجه هاي نشسته در آشيان چه مي کنيد؟

گيرم که مي‌کشيد

گيرم که مي‌بريد

گيرم که مي‌زنيد

با رويش ناگزير جوانه چه مي‌کنيد؟

هیچ چیز غیر ممکن نیست!

روزگاری مرید ومرشدی خردمند در سفر بودند. در یکی از سفر

هایشان در بیابانی گم شدند وتا آمدند راهی پیدا کنند شب فرا رسید. نا گهان

از دور نوری دیدند وبا شتاب سمت آن رفتند. دیدند زنی در چادر محقری با چند

فرزند خود زندگی می کند.آن ها آن شب را مهمان او شدند. واو نیز از شیر

تنها بزی که داشت به آن ها داد تا گرسنگی راه بدر کنند.

روز بعد مرید و مرشد از زن تشکر کردند و به راه خود ادامه دادند. در مسیر،

مرید همواره در فکرآن زن بود و این که چگونه فقط با یک بز زندگی می گذرانند

و ای کاش قادر بودند به آن زن کمک می کردند،تا این که به مرشد خود قضیه را

گفت.مرشد فرزانه پس از اندکی تامل پاسخ داد:"اگر واقعا می خواهی به آن ها

کمک کنی برگرد و بزشان را بکش!".

مرید ابتدا بسیار متعجب شد ولی از آن جا که به مرشد خود ایمان داشت چیزی

نگفت وبرگشت و شبانه بز را در تاریکی کشت واز آن جا دور شد....

سال های سال گذشت و مرید همواره در این فکر بود که بر سر آن زن و بجه هایش چه آمد.

روزی از روزها مرید ومرشد قصه ما وارد شهری زیبا شدند که از نظر تجاری نگین

آن منطقه بود.سراغ تاجر بزرگ شهر را گرفتند و مردم آن ها را به قصری در

داخل شهر راهنمایی کردند.صاحب قصر زنی بود با لباس های بسیار مجلل و خدم و

حشر فراوان که طبق عادتش به گرمی از مسافرین استقبال و پذیرایی کرد، و

دستور داد به آن ها لباس جدید داده و اسباب راحتی و استراحت فراهم کنند. پس

از استرا حت آن ها نزد زن رفتند تا از رازهای موفقیت وی جویا شوند. زن نیز

چون آن ها را مرید و مرشدی فرزانه یافت، پذیرفت و شرح حال خود این گونه

بیان نمود:

سال های بسیار پیش من شوهرم را از دست دادم و با چند فرزندم و تنها بزی که

داشتیم زندگی سپری می کردیم. یک روز صبح دیدیم که بزمان مرده و دیگر هیچ

نداریم. ابتدا بسیار اندوهگین شدیم ولی پس از مدتی مجبور شدیم برای گذران

زندگی با فرزندانم هر کدام به کاری روی آوریم.ابتدا بسیار سخت بود ولی کم

کم هر کدام از فرزندانم موفقیت هایی در کارشان کسب کردند.فرزند بزرگ ترم

زمین زراعی مستعدی در آن نزدیکی یافت. فرزند دیگرم معدنی از فلزات گرانبها

پیدا کرد ودیگری با قبایل اطراف شروع به داد و ستد نمود. پس از مدتی با آن

ثروت شهری را بنا نهادیم و حال در کنار هم زندگی می کنیم.

مرید که پی به راز مسئله برده بود از خوشحالی اشک در چشمانش حلقه زده بود....

نتیجه:

هر یک از ما بزی داریم که اکتفا به آن مانع رشدمان است،و باید برای رسیدن به موفقیت و موقعیت بهتر آن را فدا کنیم.

هرکس مرتکب اشتباهی نشده اکتشافی هم نکرده ... "گالیله"